Adı Enes olan pek çok çocuğumuz var.
Benim bahsettiğim Enes de onlardan biri ve benim kapı komşumun oğlu:
Enes Özdemir.
Batıkent`teki Orhan Eren İlköğretim Okulu 2. sınıf öğrencisi.
Ankara`nın Haymana ilçesinden olan esnaf Zafer Bey ile bir ev hanımının çocuğu.
Bir ara evden çıkışım gecikmişti, eşim ise benden evvel pazara çıkmıştı.
Kapımız çalındı.
Açınca tereddüt gösteren komşu hanıma:
-Eşim evde değil, ama her ne gerekliyse ben verebilirim, dedim.
O ise, eşime televizyonda yer alacak biricik oğlu Enes için televizyona bakmasını söyleyecekmiş. Görevi ben üzerime aldım. İlgili televizyon programını Enes`in arkadaşlıyla karate yapmasını görmek umuduyla sonuna kadar bekledim. Fakat büyükler belli teknikleri sergiledikten sonra sunucu programı bitirdi. Köşede oturan çocukların arasındaki Enes`i çıkaramadım bile…
Sonra Cumartesi, Pazar günleri Enes ile rastlaşıp onu tebrik etmek istedim.
Fakat ancak arkadaşları ile oyun oynarken uzaktan seyredebildim.
Geçenlerde yurt dışına Türkiye`yi temsil etmek için çocuk sporcularla birlikte gittiğini eşim komşu hanımdan duyarak bana iletti.
Eğer şampiyon olarak dönerse Site`nin girişinde onu karşılayacak bir pankart asmamız gerektiğini anlatıp durdu.
Nihayet Enes Özdemir grubunda dünya üçüncüsü olarak dönüp geldi.
Evinde vitrinleri dolduran diğer belge ve madalyaların yanına bir yenisini daha eklemiş olduk.
Ama biz bu dünya üçüncülüğünü küçük bir şeymiş gibi önemsemedik. Enes`e ikamet ettiği Sitesinde görkemli bir karşılama da yapamadık.
Bizim Enes ölçeğindeki bir çocuğun elinden kim tutar, maddeten kim destekler?
Onu sahiplenecek kuruluşlar nasıl haberdar edilir?
Bunları hiç düşünenimiz yok.
Etrafımızda nice Enes`ler var.
Ankara`daki Enes bile sahipsiz, desteksiz…
Enes`leri farketmeliyiz.
Yurdumuzun her yöresinde, köşe bucağındaki pırlantaları, Enes`leri farketmeliyiz.
Enes`ler bu ülkenin geleceğidir.
Enes`ler sahiplenilmeli, Enes`ler korunup gözetilmelidir.
Kuru kuruya hamasetle, maddeten destekten yoksun bırakarak Enes`leri dünya şampiyonu görmek ancak tesadüfi olabilir.
Milletimizin yüzünü ağartacak, göğsünü kabartacak Enes`ler bir kapı ötemizde, yanı başımızda ilgiyi, sevgiyi, desteği bekliyor.
Ben ise henüz bu istikbal vaad eden yavrunun, kapı bir komşumun çocuğunun başını bile okşayamadım.
Kendimize bir daha olanca sorumluluk duygusuyla soralım ve başkalarına da haykıralım:
Gerçekten çevremizdeki yetenek fışkıran Enes`lerin farkında mıyız?
Bir başka deyişle çevremizdeki Enes`lere layık mıyız?
Selam ve saygılarımla…
Bir yanıt bırakın