Bazen kara kediyi karanlıkta arıyorum,
Bembeyaz hayâlimi kucaklıyor, sarıyorum.
Arada bir ağlarsam, milletime ağlıyorum,
Serde şâirlik de var, coşuyorum, çağlıyorum.
Her türlü işkencede irâdemi koruyorum,
Bağlandığım zincirle düşmanıma vuruyorum.
Küçücük mekânımda “büyük devlet” kuruyorum;
Bağlıyken elim-kolum, sanmayın boş duruyorum.
Haşmetli soytarılar kimlerdir ben biliyorum,
Bildiğim cevapları acep neden soruyorum.
Kan boşalan yaramı tuz basarak dağlıyorum,
Gücümü hem susarak hem yazarak sağlıyorum.
Güney-Doğu tutuşmuş, Batı’da ben yanıyorum,
Ankara’ya kar yağmış, burada ben donuyorum.
Anlamayan anlamaz, anlayan var sanıyorum,
Anlamayanları da anlıyorum, anlıyorum…
Bir yanıt bırakın