Kendisini “mükemmel” in de ötesinde “olağanüstü” bir yüzücü sanıyordu.
Göz göre göre çok sert bir anaforun içine girdi.
O anaforun çok derin olduğunu ve kurtulmanın hiç de zannettiği kadar kolay olmadığını anladığında büyük bir ‘korku’ya kapıldı.
Çok az kişinin bildiği ve tedâvi edilemeyen bir illetle mâlül olduğu halde dosta-düşmana karşı “sağlıklı-güçlü adam” imajı vermekte başarılı olduğu gibi, korkularını ‘öfke’ gibi yansıtmakta da hep başarılı olmuştu.
O taktiği uygulamak artık kendisi için bir karakter hâline gelmişti; o yüzden, serinkanlı davranarak anafordan kurtulmaya çalışmak yerine, sağa-sola, ileriye- geriye, aşağıya-yukarıya yumruklar, tekmeler savurmaya başladı.
***
Şüphesiz Recep Tayyip Erdoğan’dan bahsettiğimi anladınız.
Anafordan neyi kasdettiğime gelince:
“Millî Görüş” gömleğini henüz çıkarmamış olduğu ve Refah Partisi’nin İstanbul İl Başkanlığı görevini yürüttüğü yıllarda hem “İslâmcı-ümmetçi” geçinmek, hem partisinin genel merkezine “etnik kimlikçi” bölücülerin hoşuna gidecek politik dil ve tutum tavsiye etmek.
Böylece, Irak’ı da, Sûriye’yi de, Türkiye’yi de parçalamak, “Arz-ı mev’ud” dedikleri coğrafya üzerinde İsrâil’den başka hiçbir güçlü devlet bırakmamak hesâbındaki Siyonist çevrelerin desteğini ve tavassutunu sağlayarak ABD ve AB liderleriyle çok tehlikeli angajmanlara girmek.
O tehlikeli angajmanlar sonucu ABD ve AB tarafından verilen desteği kullanarak RP’yi bölmek, yeni bir parti kurmak ve bir yıl sonra tek başına iktidâra gelmek.
Oylarını devamlı arttırabilmek için, özellikle ABD, İngiltere ve İsrâil ile kendisinden çok daha önce senli benli olmuş kişi ve guruplarla yarı gizli-yarı açık iktidar ortaklığına râzı olmak, işbu gayri resmî ortaklarının devletin emniyet, yargı organları başta olmak üzere çok önemli mevkîlerinde ve hattâ kısmen ordu içinde kadrolaşmasına imkân sağlamak, onların Ergenekon, Balyoz ve diğer isimler altında Türk Silâhlı Kuvvetleri’nin anti-emperyalist subaylarına karşı tasarladığı “kumpas” için gerekli gördüğü hukûkî -siyâsi zemîni oluşturmak.
Bir taraftan ABD’deki en güçlü Yahudi kuruluşunun verdiği “Cesâret Madalyası”nı boynunda taşır, aynı zamanda “BOP Eşbaşkanı” olmakla övünürken, diğer taraftan Araplar nezdinde popülarite sağlamak için Davos’da İsrâil Cumhurbaşkanı Peres’e “One minute!” artistliği yapmak.
Sanki “Peki” diyecek olsa Türkiye’nin NATO’dan ayrılmasını sağlayabilecekmiş, AB’ye yapılmış “tam üyelik mürâcaatını” geri çekebilecekmiş gibi, Rusya Devlet Başkanı Putin’e üstelik iki defa ve basın huzûrunda “Bizi Şanghay Örgütü’ne alın” demek.
NATO yetkililerinin açık ve kesin bir dille îtiraz ve tehditlerine rağmen, Çin ile “füze anlaşması” yapmak.
Ülkenin batısındakilere “milliyetçi lider” imajı vermek için “Tek millet, tek bayrak, tek devlet” nutukları atarken, doğusundaki bölücülere yaranmak için “biz milliyetçiliği ayaklarımızın altına aldık” demek, PKK lideri Öcalan ve Kandil’dekilerle MİT’i kullanarak devleti bir nevi mütâreke masasına oturtmak.
Bir taraftan “Irak’ın toprak bütünlüğünden yanayız” diye açıklamalar yaparken, diğer taraftan ABD ordusunun Irak’ı bölmek üzere giriştiği işgale destek vermek, 1,5 milyon civârında Iraklı Müslüman katledilir, kadınların- kızların ırzına geçilir, yüz binlerce Müslümana işkence edilirken bırakın Müslümanlığı insanlık adına ağzını açıp tek bir kelime etmemek, üstelik Irak’ın kuzeyinde fiilen kurulmuş bulunan devletin alt yapı hizmetleri için gerekli her türlü yardımı yapmak, Barzâni’yi defâlarca Ankara’da ve nihâyet Diyarbakır’da ağırlamak.
Önceleri “Kardeşim” dediği Esad’ı ABD çizgisine çekemeyince “Zâlim-düşman” îlân edip Sûriye’nin de bölünmesine yolaçacak çok yanlış işler yapmak.
Batı ile angajmanları daha kuvvetli olanlar tarafından “devre dışı” bırakılıp harcanmak istendiğini anlayınca “Paralel devlet vaaar!” diye ifşaatta(!) bulunarak devletin emniyet ve yargı bürokrasisine karşı bir tür “darbe” harekâtı başlatmak…
Evet, bütün bunlar dehşetli bir anafordur ve Erdoğan’ın bu anafordan kurtulması çok zordur!
Bir yanıt bırakın